Week 3

Na een heerlijke zondag aan het zwembad moesten we er maandag weer aan geloven. Weer vroeg eruit om naar stage te gaan. We zijn met een nieuw hoofdstuk begonnen, dat gaat over ‘body’. We hebben de leerlingen ‘head, shoulders, knees and toes’ aangeleerd. Gelukkig doen de leerlingen wel altijd goed mee met de liedjes en begrijpen ze die -in tegenstelling tot andere dingen- wel snel. Aan het einde van de dag kregen we te horen dat de leerlingen de rest van de week toetsen hadden. Dus hebben we nagevraagd of we dan alleen in de pauzes kunnen komen, zodat we ze dan bezighouden. Want er bij gaan zitten als de leerlingen toetsen maken, is nogal slaapverwekkend. Dat was gelukkig goed en de volgende dag konden we lekker ‘uitslapen’ (voor zover het kan hier, want door de warmte ben ik toch heel vroeg wakker), we zijn rond 10.00u naar stage gelopen. Maar toen we aankwamen zei de directrice dat ze zo weer zouden beginnen met de toets en dat we beter om 12.00u weer terug konden komen. Dus wij weer naar huis lopen en ondertussen vast wat eten gehaald voor tussen de middag. Daarna zijn we weer terug gegaan en hebben ‘geprobeerd’ om nog wat leuks met de kinderen te doen, maar zoals altijd valt het niet mee met dat zooitje ongeregeld.
Na een uurtje begon het heel hard te waaien en werd de lucht donker. De leerlingen werden al naar huis gestuurd en zo konden wij ook mooi gaan. Onderweg werden we stevig gezandstraald en begon het ontzettend hard te regenen, dus we zijn snel naar huis gerend.
Woensdag zijn we naar de stageplaats geweest van de andere meiden uit ons huis. Zij lopen stage in een ziekenhuis. Toen we na een half uur met de trotro aankwamen (ik ben blij dat wij gewoon te voet naar stage kunnen), hebben we even voor het ziekenhuis gewacht op Tessie, Yvon en Elke. We hebben buiten wat gedronken en daarna snel een minirondleiding gekregen want de meiden hadden het druk en moesten nog even aan het werk. Vervolgens hebben we zeker een uur gewacht voor ze eindelijk klaar waren. Onze rondleiding werd weer vervolgd. Ik vond dat het ziekenhuis er best goed uitzag. Het was niet heel mooi of modern, maar voor Ghana vond ik het heel wat. Ze hadden ook best veel apparatuur. Na een tijdje zijn we naar de kinderafdeling gegaan waar we wat speelgoed uitgedeeld hebben. De meeste kinderen lagen er een beetje versuft bij, maar één jongetje werd heel vrolijk toen ik hem iets gaf. Heel leuk om te zien. De ouders waren er ook blij mee. Sommigen werden er zelfs zo hoopvol van dat ze vroegen of we ook iets aan hun gingen geven. Dat vond ik best brutaal, maar dat zal wel weer zo’n cultuurverschil zijn…
Nadat we de kinderafdeling gezien hadden gingen we naar buiten. De meiden hadden ons namelijk al eerder verteld over het mortuarium dat erg veel indruk op hen had gemaakt. Dat maakte me benieuwd en ik wilde er ook wel gaan kijken. Toen we voor het mortuarium stonden rook ik een vies geurtje. Maar we moesten eerst even aan een meneer vragen of we binnen mochten. Hier duurt alles lang, dus na tien minuten wachten op ons antwoord, hoorde we dat de koeling kapot was en daardoor beter morgen terug konden komen. Vandaar die stank dus. Voor het mortuarium zagen we al van die kasten met lades waar je lijken in kunt stoppen. Deze die buiten stonden waren natuurlijk leeg, maar de meiden hadden die kasten de vorige keer binnen zien staan en daarin stapelden ze gewoon 3 lijken op elkaar!
Donderdag zijn we weer gewoon naar stage gegaan en niet meer naar het mortuarium. Op stage zijn we alleen ’s middags geweest i.v.m. de toetsen.
Vrijdag gingen we (Lotje, Chloë en ik) met Tessie mee om ons visum vast aan te vragen. Voor ons nog iets te vroeg, maar dat maakt niet uit. Vooral niet omdat we toch nog een maand moeten wachten voor het helemaal rond is. We moesten naar de ambassade in Accra. Dus was weer een hele reis. Eenmaal aangekomen hebben we eerst kopieën van onze tickets laten maken. Toen we aankwamen bij de ambassade zagen we achter een aantal ramen Chinezen zitten. Zij hadden alleen hun ondergoed aan en zaten achter een soort van tralies. Het stonk ook toen we voorbij kwamen. Ze riepen en lachten naar ons. Heel gek. Achteraf hoorden we dat het mensen waren die hier illegaal zitten. Bij het verlengen van ons visum ging het best snel, dus we konden snel weer weg om naar de shoppingmal in Accra te gaan.
Het verbaasde me ontzettend toen we daar aankwamen. Het was heel modern en ze hadden mooie spullen en grote merken. Dat had ik echt niet verwacht hier! Ik vond het heel fijn om tussen ‘gewone’ mensen te lopen en ‘gewone’ spullen te zien. We hebben wat gedronken en gegeten en aan het einde zelfs een ijsje op. Ondanks de hitte hier, verkopen ze maar op weinig plaatsen ijs. Dus dat was wel genieten. In de grote supermarkt in het winkelcentrum hebben we een aantal lekkere Westerse dingen gekocht voor thuis.
Nadat we alles wel weer gezien hadden, besloten we om naar huis te gaan. We hebben even op de trotro moeten wachten, waar we mee naar Tema gingen om vervolgens over te stappen. Na een tijdje kwamen we erachter dat we niet naar het goede trotro station in Tema gingen. Dus dat was even balen, maar we dachten dat we ook wel gemakkelijk via daar naar Kasseh konden. Maar dat viel vies tegen. Er was nergens een trotro te vinden die naar Kasseh ging en als we er om vroegen wist ook niemand waar het lag. Na een tijdje rond dwalen en verschillende taxi’s aangehouden te hebben, kwamen we een politieagente tegen. Zij heeft ons gelukkig goed kunnen helpen en iets voor ons geregeld waardoor we in de goed trotro zaten op weg naar huis.
Zaterdag was het eindelijk weekend en wilden we graag naar een strand in de buurt waar we nog niet geweest waren. Toen we na een kwartiertje aankwamen met de taxi, moesten we entree betalen. Daardoor verwachte ik dat het er wel leuk zou zijn. Maar dat viel tegen. Toen we door de poort gingen zagen we een grote zandbak tussen 3 muren en toegang tot de zee waar we ook gratis naartoe zouden kunnen. Na een tijdje kregen we een aantal plastic stoelen, want strandbedjes in Ghana zijn zeldzaam. Ondanks dat het niet echt relaxed was daar, hebben we er toch een groot deel van de dag gezeten en ging de tijd snel. Die avond zijn we weer ‘ns naar de Rubstone gegaan. Dit keer was het minder druk dan de vorige keer en gingen er veel mensen naar huis toen we er net waren. Niet dat we veel contact hebben met de andere bezoekers, maar het is toch leuk om naar die dansende mensen te kijken. Om de avond toch goed te maken, heb ik met Yvon een fles Baileys gekocht en die hebben we soldaat gemaakt ;-). Natuurlijk maar een beetje gehad, want we zijn niks meer gewend en die warmte hier heeft dan ook zo z’n effecten.
Vandaag hebben we rustig aan gedaan en zijn we naar het zwembad gegaan. Het was niet heel zonnig, maar heb wel lekker een boekje kunnen lezen en gezwommen. Héérlijk!
Morgen hoeven we pas rond de middag weer naar stage, want dan is de laatste toets dag. De rest van de week moeten we wel weer de hele dag naar stage. Maar ja, je kunt niet alles hebben…

Toedels!